پارگی زودرس کیسه آب

در پارگی زودرس کیسه آب دو اصطلاح  وجود دارد که اصطلاح اول به معنی پاره شدن کیسه آب قبل از ۳۸ هفته واصطلاح دوم به پاره شدن کیسه آب در هر زمانی قبل از شروع مراحل زایمانی گفته میشود .منظور از پارگی زودرس کیسه آب اصطلاح اول می باشد که عامل مهمی در مرگ ومیر وایجاد عوارض برای مادر و  نوزاد می باشد.

علت PROM:

علت اصلی آن ناشناخته است ولی عوامل زیر در ایجاد آن دخالت دارد :

• عفونت های واژن وسرویکس
• فیزیولوژی غیر طبیعی پرده ها
• مقاربت
• ناهنجاری های جنینی
• پایین بودن موقیعت های اجتماعی – اقتصادی
• تحریک پذیری رحم
• کشیده شدن غشاها
• حالاتی که در ارتباط با حجم افزایش یافته رحم هستند (پلی هیدرآمنیوس وحاملگی های چندقلو )

عوارض :

• زایمان زودرس
• سپتی سمی بعد از زایمان
• شایعترین عارضه بالینی آشکار در حاملگی های توام با PROMقبل از هفته ۳۷ , سندرم زجرتنفسی ( RDS) است .
• هیپو پلازی ریوی
• پرولاپس بندناف
• کوریو آمنیونیت

تشخیص :

تشخیص PROMبر ذکر شرح حال , خارج شدن مایع از واژن واثبات وجود مایع آمنیوتیک در واژن استوار است.
در بیمارانی که وارد مرحله زایمان نشده اند چه قبل از ترم وچه در زایمان ترم دست معاینه کننده به دلیل خطر عفونت ومعمولا فاصله زمان طولانی بین معاینه وتولد نباید وارد واژن شود . معاینه با یک اسپکولوم استریل ممکن است تجمع مایع در طاق خلفی مهبل رانشان دهد .مشاهده مستقیم نشت مایع از دهانه گردنه رحم تشخیص پارگی غشارا تایید می کند.

درمان بر اساس سن بارداری:

1. اگر سن بارداریبیشتر از ۳۶ هفته باشد تا ۱۲ ساعت به مادر فرصت داده واگر علائم شروع زایمان وجود نداشت ,در صورت عدم وجود کنترااندیکاسیون مامایی برای تجویز اکسی توسین , القای زایمان را به وسیله اکسی توسین آغاز کنید .
2. اگر سن بارداری۳۴تا۳۶ هفته باشد و وزن جنین ۲۰۰۰ الی ۳۰۰۰ گرم باشد مانند سن حاملگی بالای ۳۶ هفته اقدام کنید .
3. اگر سن بارداری۲۶ الی ۳۴ هفته باشد ودیسترس جنینی وکوریوآمنیوتیت وجود نداشته باشد , بیمار را تحت نظر بگیرید و به بیمار استراحت مطلق بدهید وعلائم حیاتی را هر ۴ساعت چک کنید .WBCبیمار را هر روز چک کنید .تجویز آدرنوکورتیکواستروئید جهت تکامل ریهلازم است.

اقدامات پرستاری :

• بستری و استراحت در تخت
• NPO
• کنترل علائم حیاتی به خصوص درجه حرارت
• سونوگرافی سلامت جنین
• کشت ترشحات سرویکس
• آنتی بیوتیک تراپی
• تعیین میزان دیلاتسیون وافاسمان سرویکس
• مشاهده ریزش مایع از سوراخ سرویکس به وسیله مانورهای والسالوا وسرفه

یکی از مشکلاتی که برخی خانم‌های باردار تجربه می‌کنند، پارگی زودرس کیسه آب است.شاید تصور کنید این مشکل فقط در ماه‌ آخر حاملگی اتفاق می‌افتد اما این تصور، اشتباه است. پارگی کیسه آب ممکن است در هر زمانی از بارداری رخ دهد. این اتفاق گاهی به اشتباه با دفع ترشحات روشن یا نشت مقدار کمی ادرار اشتباه گرفته می‌شود.

کیسه آب چیست و چرا وجودش اهمیت دارد؟

در اولین هفته ای که جنین داخل رحم تشکیل می‌شود، کیسه‌ای به دور او شکل می‌گیرد که درون این کیسه، مقداری آب وجود دارد.این مایع که برای ادامه حیات جنین لازم و ضروری است به نام مایع آمنیوتیک معروف است.جنین تقریبا در داخل این مایع شناور است و این مایع نقش مهمی در سلامت او دارد. موادی که جنین به شکل ادرار دفع می‌کند، وارد این آب شده و مجددا توسط جنین بلعیده می‌شود و در واقع، نوعی تبادل بین مایع و یون‌ها صورت می‌گیرد. اگر جنین تحت فشار قرار بگیرد و میزان مایعات کاهش پیدا کند، ممکن است دچار عارضه‌ها و اختلال‌های جدی شود و حتی گاهی اوقات، این مساله به از دست رفتن یک عضو یا مرگ وی منجر می‌شود.

وظایف این کیسه چیست؟

وجود مایع در کیسه آمنیوتیک و در اطراف جنین، هم جلوی حوادث و آسیب‌ها را می‌گیرد و هم در حقیقت، بستری است که جنین به وسیله آن می‌تواند به زندگی طبیعی خود ادامه دهد و در صورت کاهش مایع درون آن، خطرهای زیادی او را تهدید می‌کند.

چرا کیسه آب پاره می شود؟

علت اصلی پارگی کیسه آب در دو‌سوم موارد نامشخص است اما یکی از دلایلی که مشخص و شایعند، عفونت‌ها هستند. عفونتی که بتواند وارد خون شود، می‌تواند برای جنین خطرناک باشد؛ چرا که با افزایش درجه حرارت مادر همراه است و این مساله می‌تواند زمینه‌ساز پارگی کیسه آب شود. عفونت‌های موضعی هم می‌توانند سبب پارگی زودرس شوند. چنین عفونتی اگر در قسمت دستگاه تناسلی ایجاد شود، ممکن است به طرف رحم حرکت کرده و سبب آزاد شدن مواد التهابی (پروستا‌گلاندین‌ها) و پاره شدن کیسه آب می‌شود. از عوامل دیگر می‌توان به تروما (ضربه)، حوادث، تصادفات و زمین خوردن شدید اشاره کرد که می‌توانند باعث پارگی کیسه آب شوند.

ناهنجاری‌های رحمی مانند رحم تک‌شاخ، دوشاخ یا انواع دیگر، نارسایی‌هایی که در دهانه رحم وجود دارد و طول کوتاه دهانه رحم و باز شدن ناگهانی دهانه رحم نیز می‌توانند به پاره شدن کیسه آب منجر شوند. اندازه طول دهانه رحم اگر کمتر از حد عادی باشد، می‌تواند زمینه‌ساز پارگی زودرس کیسه آب شود.اختلال‌های وضعیت قرارگیری جنین در رحم و همچنین برخی از بیماری‌ها از جمله بیماری‌های مادری نظیر فشارخون و دیابت که با افزایش میزان مایع آمنیوتیک همراه است، می‌تواند باعث پارگی زودرس کیسه آب شود. به طور کلی، می‌توان گفت هر علتی که باعث اتساع بیش از حد رحم شود و حجم مایع را افزایش بدهد، می‌تواند به پارگی زودرس کیسه آب منجر شود. چندقلویی، سابقه پارگی کیسه آب در بارداری‌های قبلی و جراحی‌های قبلی دهانه رحم نیز می‌توانند در این امر دخیل باشند.

آیا می توان مانع از پارگی کیسه آب شد؟

گاهی اوقات نمی‌توان جلوی برخی مشکلات را گرفت اما در مواردی که مشکلات دهانه رحمی وجود دارد، می‌توان با دوختن دهانه رحم و برخی اقدام‌های دیگر، مانع از پارگی زودرس کیسه‌آب شد.خوشبختانه اکثر پارگی‌های کیسه آب در اواخر بارداری اتفاق می‌افتد ولی در هر شرایطی ممکن است ایجاد شود.این مشکل در ماه‌های پایین بارداری کمتر اتفاق می‌افتد.

بعد از پارگی کیسه آب چه اقدامی باید انجام شود؟

از آنجایی که جنین می‌تواند از هفته ۲۶ تا ۲۸ هفتگی زنده بماند و قبل از آن معمولا بچه قادر به زنده ماندن نیست، اگر پارگی قبل از هفته ۲۶ باشد، متاسفانه عوارض بیشتری سلامت مادر و جنین را تهدید می‌کند؛ چرا که نمی‌توان بچه‌را نگه داشت و مادر باید بستری شود و تحت‌نظر قرار بگیرد. در ماه‌های بالاتر، حدود ۳۴ تا ۳۶ هفتگی، ترجیح داده می‌شود که جنین در داخل رحم بماند. اگر پارگی کیسه آب واضح نباشد، مادر باید تحت‌نظر باشد و روزانه آزمایش‌های لازم انجام ‌شود و از نظر بروز تب هم کنترل ‌شود.

همچنین ضربان قلب جنین و علایم حیات او چک می‌شود تا دچار مشکل خاصی نشود. معمولا آنتی‌بیوتیک هم با نظر پزشک برایش تجویز می‌شود. اگر پارگی کیسه‌آب واضح و زیاد باشد، نگه داشتن بچه صلاح نیست؛ چرا که ممکن است روی بند ناف فشار وارد شده و این موجب اختلال در جریان خون بچه شود.در این شرایط باید به بارداری خاتمه داد. در مواردی که پارگی اندک است، گاهی حتی دیده شده که استراحت مادر می‌تواند سبب تشکیل مجدد مایع آمنیوتیک شود.